Nieuwbouwhuis in een oud jasje

 

‘Een nieuwbouwhuis in een oud jasje’, zo omschrijft Shanna Hillebrand haar huis aan de Pampagrasstraat. “Het huis was een onbewoonbaar bouwval toen ik het kocht”, vertelt Shanna. Jarenlang werd het huis onderverhuurd. “Op de deurmat lag letterlijk vijf kilo post op dertien verschillende namen.” De laatste huurder had een wietplantage op de eerste en tweede verdieping. “Die is opgerold. Op de badkamerdeur zat nog een voetafdruk van de politie van het intrappen van de deur. Daarna stond het huis twee jaar leeg.” Shanna kocht het huis en knapte het volledig op.

Tijdens haar huizenjacht was dit huis het eerste dat Shanna bezichtigde. “Ik wist gelijk: ‘dit is het’. Er hing hier een goede energie ondanks alle ellende die hier was. Maar ik vond dat ik toch eerst nog verder moest kijken voordat ik besliste.” Daarom bezocht Shanna nog andere huizen. “Ik ben hier zelfs twee straten verderop bij een ander huis wezen kijken. Maar in dat huis kreeg ik gelijk de kriebels. Ik voelde heel sterk een nare vibe. Naast dat een huis praktisch moet zijn, moet een huis een thuis worden. Het moet goed voelen.” De Almeerse ging nog drie keer bij het huis kijken. “Het huis was cosmetisch slecht, maar bouwkundig in goede staat. Ik wist zeker dat dit huis potentie had en dat ik mijn investering in de verbouwing uiteindelijk terug zou krijgen. Dus ik kocht het.”

 

 

Publicatie Almere Deze Week
‘Het huis was een onbewoonbaar bouwval toen ik het kocht’

 

In oktober 2012 kreeg Shanna de sleutel van haar nieuwe woning. “Samen met mijn vader run ik ons verhuisbedrijf Hillebrand Verhuizingen. Naast fulltime werken hebben mijn vader en ik zes maanden lang geklust in de avonduren. Dat is pittig want je moet door. Maar we hadden samen veel lol en je ziet het huis opknappen dus je hebt echt eer van je werk.”

Alles moest aan het huis gebeuren. “De trap was aangevreten door een hond en het keukenblok van de eerste oplevering stond er nog. Weinig in het huis is nu nog origineel. Alles is vervangen. Zo hebben we muren gesloopt en elektra, leidingen en ramen vervangen. De eerste weken hadden we tijdens het klussen geen stroom omdat de laatste huurder stroomfraude had gepleegd. Hij had stroom afgetapt van de lantaarnpalen.”

 

Duurzaam

Bijna alles in huis is tweedehands. “Ik vind duurzaamheid heel belangrijk. Ik ben zuinig op wat ik heb, maar ik ben niet gehecht aan spullen. Ik vind het een sport om mooie tweedehands spullen te vinden. Mijn interieur is een mix van oud design en modern. Ik zoek veel op Marktplaats. Mijn eetkamerstoelen vond ik op een antiekmarkt in Delft. Ik liep er toevallig tegenaan en ze pasten echt net in mijn auto.” De kasten van Shanna zijn half leeg. “In mijn werk zie ik dat mensen, vaak uit ontevredenheid, veel spullen blijven kopen. Veel spullen worden ballast. Het wordt te vol en rommelig in huis en dat heeft weer een geestelijk effect. Dat is dus wat ik niet wil. Een keer in de zoveel tijd zoek ik daarom al mijn spullen uit. Wat ik niet nodig heb gaat naar de kringloop. Dat lucht op, teveel spullen benauwd me. Ik wil graag een rustige thuisomgeving.” De woonkamer vindt Shanna een van de fijnste plekken in huis. “Vanaf de bank kan je zo de achtertuin in kijken. Als je er de tijd voor neemt zie je veel beestjes in de tuin zoals egels en vleermuizen en laatst zelfs een marter.”

 

Denken in mogelijkheden

Op het kastje in de gang staan een paar oude fototoestellen. “Die zijn van mijn oma geweest. Fotografie is een passie van mij. Ik hou erg van kunst en cultuur. Dat komt in mijn hele huis terug.” Ze wijst naar de zeven foto’s die boven het kastje hangen. “Dat zijn oude foto’s die ik op dezelfde manier in zwart-wit heb uitgeprint en ingelijst. Op de foto’s zie je mijn overgrootouders, mijn opa en oma, mijn vader en ik.” Het handgeschreven gedicht dat op het glas van de deur naar de woonkamer staat valt direct op. “De strekking van het gedicht is dat je zelf je leven bepaald. Het gaat over het omgaan met tegenslagen en dat het geen zin heeft om erin te blijven hangen. Dat je je niet uit het veld moet laten slaan. Dit gedicht past bij hoe ik en mijn familie in het leven staan. Zowel privé als binnen ons bedrijf. We denken in mogelijkheden.”

 

Bekijk hier het originele artikel in de Almere Deze Week